Billie Holiday - Strange Fruit

Racisme en moord

Het lied is een aanklacht tegen het Amerikaans racisme, in het bijzonder het lynchen van Afro-Amerikanen, dat vooral voorkwam in het zuiden van de Verenigde Staten. Strange Fruit (oorspronkelijk Bitter Fruit getiteld)[1] werd geschreven door een onderwijzer uit The Bronx, Abel Meeropol, onder het pseudoniem Lewis Allan. De tekst, die in januari 1937 verscheen in The New York Teacher,[2] verhaalt van een van de lynchpartijen zoals die geregeld voorkwamen in het zuiden van de Verenigde Staten van Amerika. De tekst beschrijft de lijken van de zwarte Amerikanen hangend in bomen als vreemdsoortige vruchten. Abel Meeropol was waarschijnlijk geïnspireerd door een foto van een lynchpartij van twee Afro-Amerikanen, Thomas Shipp en Abram Smith, die in 1930 werden opgehangen in Marion (Indiana).

Meeropol verklaarde later: I wrote 'Strange Fruit' because I hate lynching and I hate injustice, and I hate the people who perpetuate it ('ik heb Strange Fruit geschreven omdat ik lynchpartijen verafschuw en ik onrecht verafschuw en ik de mensen verafschuw die het in stand houden').

Strange Fruit werd door Billie Holiday voor het eerst gezongen in 1939, in Café Society, Sheridan Square, Greenwich Village, New York. Nadat Columbia Records het nummer had geweigerd, nam ze het op voor Milt Gablers platenlabel Commodore Records. Dankzij de zeggingskracht van de tekst en de indringende vertolking werd het lied een populaire jazzstandard met tal van opnamen en covers door andere artiesten. Samen met de uitvoeringen door Billie Holiday zijn die van Nina Simone de bekendste.

Holidays versie werd in 1978 een Grammy Hall of Fame Award toegekend en werd ook opgenomen in de lijst van Songs of the Century (liedjes van de eeuw) door de Recording Industry of America en de National Endowment for the Arts, een overheidsorganisatie ter bevordering van kunst en cultuur.

Bron: Wikipedia