Crowl

Virtuele werelden

Virtuele werelden

Over virtuele werelden, simulaties, godsdienst, augmented en virtual reality, games....

Bestaan we echt?

Is de realiteit werkelijkheid?

Bestaat er nog iets "bovennatuurlijjks" zoals een god of goden, zoals mensen over gans de wereld al voor duizenden jaren geloven? Bestaan er dingen die we niet kunnen waarnemen of niet 'wetenschappelijk' kunnen vaststellen? In zo wat alle menselijke culturen uit de geschiedenis kwam het geloof in een bovennatuurlijke wereld voor. In de postmoderne westerse wereld hebben velen het moeilijk om nog te "geloven" in iets was ze niet kunnen zien of waarnemen.

Maar is wat we zien en waarnemen echt? Dat lijkt nogal een vreemd idee. Maar is dat wel zo? Meer nog, zijn we zelf wel "echt"? Of zijn we misschien niet veel meer dan avatars in een gamedie "geloven" dat ze echt zijn? Welkom in de simulatiehypothese ...

De simulatiehypothese

De simulatiehypothese stelt dat onze wereld, en mogelijk het ganse universum niet veel meer is dan een geavanceerde computersimulatie. Deze hypothese is moeilijk te bewijzen, maar anderzijds ook moeilijk te ontkrachten. Misschien zijn we, m.a.w. niet meer dan avatars in een computergame.

Het idee is niet nieuw

De Griekse filosoof Plato (427-347 v.Chr.) dacht al over die mogelijkheid na. Uiteraard kende hij nog geen computers, maar hij meende dat we mogelijk niet de echte wereld waarnemen. In zijn "allegorie van de grot" stelde hij dat iemand die zijn hele leven in een grot zou leven, en enkel maar schaduwen van de buitenwereld zou waarnemen, die schaduwen voor de werkelijkheid zou aannemen.

Een van de oudste problemen in de filosofie is het probleem hoe weten we dat iets bestaat? Hoe weten we dat er zelfs buiten mijn geest een wereld bestaat? Ik kijk om me heen en er is een wereld van tafels en stoelen, en bomen en gebouwen, hoe weet ik dat iets daarvan echt is?

De filosoof Rene Descarteskwam met een gedachte-experiment. Hoe weet je dat je niet voor de gek wordt gehouden door een kwade geniusdie je waarnemingen manipuleert om ervaringen te produceren als van een wereld om je heen, terwijl niets daarvan echt is?

Descartes stelde dat we maar van één ding zeker kunnen zijn: onze geest, ons eigen bewustzijn. Hij zei: "Ik denk, dus ik ben" - (Cogito Ergo Sum). Maar natuurlijk vertelt dit nog niet veel over de wereld om ons heen. Hoe kan je zeker weten dat je medestudenten of je ouders of de gebouwen om je heen wel echt zijn. Is die boom wel echt of gewoon een 3D-model dat je via een geavanceerde VR-omgeving wordt gesimuleerd.

De simulatiehypothese in film en literatuur

Onderschrift

In de literatuur behandelen heel wat boeken en novelles de simulatiehypothese. In " The Tunnel under the World" (1955) leven mensen in een ingewikkeld mechanisch schaalmodel en huist het menselijk bewustzijn in een soort computer. Time Out of Jointvan Philip K. Dick (1959) gaat over een mand die niet beseft dat hij zijn leven leidt in een fysiek gesimuleerde stad.

De Amerikaanse SF-auteur Daniel F. Galouye beschrijft in zijn boek Simulacron-3(1964) de volledig gesimuleerde stad. Simulacron-3. Die virtuele stat vormt een total environment simulatordoor een wetenschapper ontwikkeld voor marketingonderzoek, om de noodzaak van opiniepeilingen te verminderen. De stadssimulatie is zo goed geprogrammeerd, dat de inwoners een eigen (virtueel of kunstmatig) bewustzijn hebben. Maar op één na weten ze niet dat ze slechts elektronische impulsen in een computer zijn. De films Welt am Draht(1973) en The Thirteenth Floor(1999) handelen eveneens over een gesimuleerde werkelijkheid.

In The Matrix(1999) zijn de lichamen van mensen niet gesimuleerd, maar zijn de hersenen gekoppeld aan een gigantische machine en beleven mensen enkel virtuele ervaringen.

Het onderzoek van Bostrom

De simulatiehypothese stelt dat de zichtbare realiteit niet echt is, maar dat we leven in een computersimulatie. De “gesimuleerden” (wij mensen) zijn zich er totaal niet van bewust. Dit idee vormt de basis achter SF-films zoals The Matrix. Volgens de filosoof Nick Bostrom zijn er argumenten om aan te nemen dat dit wel degelijk het geval is: Nick Bostrom is een Zweeds filosoof die verbonden is aan de Universiteit van Oxford als hoogleraar filosofie, als directeur-oprichter aan het Future of Humanity Institute en als directeur aan het programma over de impact van toekomstige technologie binnen de Oxford Martin School. (Bron: Wikipedia)

"Een technologisch volwassen "posthumane" beschaving zou een enorme rekenkracht hebben. Op basis van dit empirische feit toont het simulatie-argument aan dat tenminste één van de volgende stellingen waar is: 1. De fractie van beschavingen op menselijk niveau die een posthumaan stadium bereiken is zeer dicht bij nul; 2. De fractie postmenselijke beschavingen die geïnteresseerd zijn in het uitvoeren van voorouder-simulaties is zeer dicht bij nul; 3. De fractie van alle mensen met ons soort ervaringen die in een simulatie leven is bijna één. Als (1) waar is, dan zullen we vrijwel zeker uitsterven voordat we de posthumaniteit bereiken. Als (2) waar is, dan moet er een sterke convergentie zijn tussen de cursussen van geavanceerde beschavingen, zodat vrijwel geen enkele relatief rijke individuen bevat die voorouder-simulaties willen uitvoeren en vrij zijn om dat te doen. Als (3) waar is, dan leven we vrijwel zeker in een simulatie. In het donkere woud van onze huidige onwetendheid lijkt het verstandig zijn geloof ongeveer gelijk te verdelen tussen (1), (2) en (3). Tenzij we nu in een simulatie leven, zullen onze nakomelingen vrijwel zeker nooit een voorouder-simulatie uitvoeren."

Werner Herzog

In een interview stelde het tijdschrift IndieWire de Duitse filmmaker de vraag of we in een computersimulatie leven.

“Well, it’s not a simulation made by anyone. It’s made by us. We create our cultural norms. In earlier cultures, it was normal to have human sacrifice. Today, of course, we’ve shifted someone else where we create our own norms, our own rituals, our own performative life”.

“Of course, what is fascinating is that we often invent realities like in video games. Quite often, young people in particular get addicted to them. They prefer this world of pure invention to the reality outside their doorstep. I find that fascinating. Apparently, tests have shown that sometimes — I say sometimes — mice prefer completely artificial worlds created for them with video projection. This is really wild! What the hell is going?”.

In zijn documentaire "Lo and Behold, Reveries of the Connected World" behandelt hij de simulatiehypothese.

Lees verder

Voeg interactieve inhouden toe

Lees meer

Beeld- en tekstherkenning met ingebouwde AI

Lees meer

Schrijf en druk je eigen boek

Lees meer

Digitaal schoolboek

Lees meer

Deel je kennis en expertise

Lees meer

Notice: Undefined variable: washere in /data/sites/web/leerschoolbe/www/templates/footer.phpon line 19
   Registreer je nu
template: templates/lees.php